Noord-Frankrijk heeft veel te bieden!

Het is al meer gezegd, maar toch is het waar. In de haast om hun vakantiebestemming in Zuid-Frankrijk of elders in Zuid-Europa te bereiken, laten velen Noord-Frankrijk dikwijls links liggen. Dit jaar gooide wij het eens over een andere boeg. Wij besloten geheel in Noord-Frankrijk te verblijven, temeer omdat wij al enkele jaren overwegen Fontainebleau met een bezoek te vereren.  De enorme bezoekersaantallen gedurende het gehele jaar weerhielden ons daarvan echter. Edoch, gedurende zomer lazen wij ook enthousiaste verhalen van vakantiegangers, die voor de verandering eens in het Noord-Frankrijk waren blijven steken. Ook de de niet onoverbrugbare afstand (iets meer dan 500 km) sprak ons wel aan.  Met als grote voordeel, dat je niet al te veel reistijd kwijt bent en eigenlijk binnen een dag op de plaats van bestemming bent. Dan behoef je tenminste niet eerst een dagje uit te blazen en kan je vakantie veel ontspanneer beginnen.

Wel namen wij ons voor om naast Fontainebleau in elk geval ook het kasteel van Vaux-le-Vicomte, Chantilly en Compiègne in ons reisprogramma op te nemen. Zo verkrijg je een goed, samenhangend beeld van van de Franse monarchie onder de Bourbons tot de Franse Revolutie zomede de periode tot 11 november 1918,  de datum, waarop de Eerste Wereldoorlog via een Wapenstilstand in Compiège werd beëindigd.

Globaal zag onze reisroute eruit, zoals onderstaand aangegeven

Route

Heen:
Rotterdam,
Antwerpen,
Gent,
Rijssel/Lille,
St Quentin,
Melun,
Saint-Martin-en-Blère.

Terug:
Saint-Martin-en-Blère,
Chantilly,
Vieux-Moulin,
Compiègne,
Lille/Rijssel,
Antwerpen,
Rotterdam.

 

 

Op nog geen circa 10 kilometer van Fontainebleau vonden wij een geschikt onderkomen, Le Domaine De Barbizon, gelegen in de gemeente Sant-Martin-en-Bière in het Franse departement Seine-et-Marne. Het dorp telt 816 inwoners en maakt deel uit van het arrondissement Melun. Vanuit dit fraaie onderkomen ben je in kuis een 15 autominuten (10,7 km) via D11 en D409  in het Kasteel Fontainebleau. Wat wil je nog meer?

Geen verlies van kostbare tijd, waardoor er veel tijd overblijft om niet alleen kasteel te bezoeken, maar ook het kasteel Fontainebleau en het kasteel van Vaux-le-Vicomte. Niet alleen de paleizen, zo mag je ze, gelet op de grootte best noemen, maar ook de rondom de kastelen schitterend aangelegen parken zijn de moeite waard om daar doorheen te lopen, zodat je goed op je kunt laten in werken hoe voorbije generaties zich het leven van alle kanten zo aangenaam mogelijk maakten.

Het Château de Vaux-le-Vicomte werd zowaar in aanwezigheid van Zonnekoning Lodewijk IX ingewijd  op 17 augustus 1661. Het kasteel is opmerkelijk goed bewaard. en opmerkelijk goed bewaard. Als je het kasteel bezoekt, krijg je een overdaad aan bijna nog complete meubilering en stoffering uit de 17e eeuw te zien. Je kijkt je ogen uit naar het meubilair, wandtapijten en schilderwerken. In die tijd werden zij geselecteerd  met zorg geselecteerd door de decorateur van destijds, Charles Le Brun. Deze barokschilder was hofschilder voor Lodewijk XIV van Frankrijk. Overigens was hij ook medeoprichter van de Academie Royale de Peinture et de Sculpture in 1648. De te bezichtigen vertrekken zijn onder meer De Grote Salon, de Koningskamer, de Salon der Muzen en de eetzaal. Ook kan men de kelders en de keuken ontdekken, van waaruit  de toentertijd beroemde kok François Vatel de scepter zwaaide. Vanuit de koepel van het kasteel, met heb je een magnifiek uitzicht over het park. Als je nog tijd over hebt, moet je ook beslist een wandeling door dit prachtig aangelegde park maken. Het werp ontworpen door André le Nôtre, een Franse landschap- en tuinarchitect. Deze geheel in Franse stijl aangelegde tuin strekt zich uit voor de kasteelgracht. Ook al ben je geen liefhebber van tuinen, neem toch de tijd om door het park heen te wandelen. Je zult versteld staan van de  opeenvolging uitzichten en de vele gestileerde perken, waterpartijen, grotten, watervallen en elegante standbeelden.  Gewoon een aanrader!

Na in Fontainebleau en Vaux-le-Vicomte volop cultuur te hebben gesnoven, is het even tijd voor wat luchtigers op het menu. Daarvoor begeven wij ons naar het aan de rand van het Fôret de Fontainebleau gelegen dorp

Barbizon,

dat een Franse gemeente is in het departement Seine-et-Marne (regio Île-de-France). In 2005 telde het slechts 1569 inwoners. De oppervlakte bedraagt 5,3 km², hetgeen betekent dat de bevolkingsdichtheid 296,0 inwoners per km² bedraagt.

  

Het dorp heeft zijn bekendheid verworven doordat in het midden van de 18e eeuw een groep kunstenaars het grootstedelijke milieu zat was geworden en zich teruggetrokken had trokken zich terug in enkele plattelandsdorpjes, die verscholen lagen in de bossen op de westelijke rand van het bekende Fôret de Fontainebleau, waren toevlucht en verblijf. Tussen 1830 en 1850, had een  groot aantal schilders er zijn toevlucht gezocht om er de liefde voor de natuur op romantische, vaak pathetische wijze te beleven. Hun modellen schilderden zij bij voorkeur in hun natuurlijke omgeving. kwam er zijn modellen schetsen in hun natuurlijke omgeving. Deze schilders werden ook wel aangeduid met de naam “plein-air-schilders”.  Deze Schilders van Barbizon lieten zich mede inspireren door de 17e-eeuwse Hollandse landschapschilders en de Engelse aquarellisten. Ook bekend geworden Nederlandse schilders verbleven er. Deze schilders werkten niet alleen in Barbizon, maar ook in plattelandsdorpjes in de buurt, zoals Marlotte en Chailly.  De stijl van schilderen van deze schilders, een stroming van het realisme, werd later bekend onder de naam School van Barbizon of Tweede School van Fontainebleau.
Als je tijd overhebt, neem dan gewoon even de tijd om van de snelweg af te gaan en deze dorpjes te bezoeken en laat je verrassen.

Chantilly

  

is een dorp gelegen in de regio Picardië. Chantilly is vooral bekend vanwege het fraaie kasteel van Chantilly. Het huidige bouwwerk is een reconstructie die in de negentiende eeuw is weggezet. Het oorspronkelijke Grand Château is tijdens de Franse Revolutie compleet gesloopt. Het kleinere Petit Château heeft de Franse Revolutie wel overleefd. Het kasteel van Chantilly herbergt tegenwoordig twee belangrijke Franse musea. In het kasteel zelf is het Musée Condé gevestigd. Het museum herbergt meer dan 750 schilderijen en een schitterende bibliotheek. In de Grote Stallen van het kasteel van Chantilly is het paardenmuseum ondergebracht. Daarom staat Chantilly ook wel bekend als paardenhoofdstad van Frankrijk.
Tenslotte voor wat betreft Chantilly nog een aardig weetje. Wist je dat de slagroom, zoals wij die onder de naam Crème Chantilly  kennen, volgens onbevestigde bronnen tijdens een feest op het Kasteel van Chantilly voor het eerst als lekkernij gepresenteerd zou zijn?

Compiègne
Stad in Frankrijk

 
Compiègne is een stad in Frankrijk, gelegen op 80 kilometer ten noordoosten van Parijs, op het punt waar de rivieren de Aisne en de Oise bij elkaar komen. Compiègne ligt in het departement Oise en is daarvan een onderprefectuur. Het is bekend door een kasteel, en door het uitgestrekte bos “Forêt de Comp”

Hoogte: 31 – 134 m

Bij deze stad denken wij natuurlijk in de eerste plaats, waar de Eerste Eereldoorlog op 11 november 1918 ten einde kwam door de ondertekening van een wapenstilstand in een treinwagon in de bossen van Compiègne. Maar het is beste de moeite waard om eens door deze stad heen te gaan.  Na een bezoek aan het Kasteel van Compiègne en die historische plek in het bos blijft er misschien nog tijd over voor één of meer kerken  Aan te bevelen zijn in elk geval:
de Abdij Saint-Corneille,
de Kerk Saint-Antoine en
de Kerk Saint-Jacques.

Clairière de l’Armistice
  

Op deze plek staat het zgn. wapenstilstandsrijtuig, een treinwagon van de Compagnie Internationale des Wagons-Lits, waar op 11 november 1918 om vijf uur in de ochtend de Duitse capitulatie ondertekend werd in het Franse Rethondes. Deze gebeurtenis luidde officieel het einde in van de Eerste Wereldoorlog.
Adres: Carrefour de l’Armistice, 60200 Compiègne
Er is ook een klein oorlogsmuseum gevestigd.

Deze plek bij Compiègne ten noorden van Parijs is echt van historische betekenis, zeker voor de  Fransen. Bij Compiègne ten noorden van Parijs is een bijzonder plek in een bos. Aldaar beleefde Frankrijk in de eerste helft van de twintigste eeuw hoogte- en dieptepunt.   Niet alleen werd in dit bos de Eerste Wereldoorlog beëindigd via een wapenstilstandsverdrag ten gunste van het overwinnende Frankrijk en zijn bondgenoten, waarbij  Duitsland een dusdanige zware tol betaalde. Deze is mede aanleiding geweest voor de Tweede Wereldoorlog. Het bleef onze oosterburen nog lang bij. Ook Hitler was dit niet vergeten en juist om deze reden koos hij in 1940 deze plek om de overgave van Frankrijk te tekenen. Hiermede werden de Fransen tot in het diepst van hun ziel gekwetst.

Alvorens weer naar Nederland terug te keren, bezoeken wij om het af te leren toch nog maar een kasteel, t.w.:
Château de Compiègne

      

Adres: Place du Général de Gaulle, 60200 Compiègne.
Het Kasteel van Compiègne is een 18e eeuws neoclassicistisch kasteel en een voormalige koninklijke en keizerlijke Franse residentie in het centrum van Compiègne, in het departement l’Oise, in het zuiden van de regio Hauts-de-France.

Het kasteel, dat door Karel V werd gebouwd,  werd eigenlijk pas in de achttiende eeuw voltooid. Tijdens de Eerste Wereldoorlog had het Franse hoofdkwartier er zijn tenten opgeslagen. De keizerlijke appartementen kunnen bezichtigd worden en zijn nog voorzien van het originele meubilair. De balzaal is voorzien van decoraties, waarin de overwinningen van Napoleon bejubeld worden.
In dit kasteel bevind zich eveneens het voertuigmuseum, bekend onder de naam Musée national de la voiture et du tourisme. Daarbij o.a. aandacht voor voertuigen vanuit de grijze oudheid tot het heden.
Ook weer een aardig weetje. De jaarlijkse wielerklassieker Parijs-Roubaix start altijd vanaf het plein van dit kasteel.
Ga vooral ook naar buiten en loop er op je gemakje door het park. Het pak sluit aan op het Forêt de Compiègne, in het midden waarvan ook weer zo’n typisch Frans, schilderachtig dorpje ligt, St.-Jean-aux-Bois.

Bokweazle, 4 sept. 2019.

Name(verplicht)

Email(verplicht)

Comment(verplicht)

Verzenden

Pompoenen, pompoenen en nog eens pompoen

Mocht je toevallig aan het toeren zijn in Westfalen en niet te hard door Kamen rijdt, dan is de kans groot dat je langs de kant van de weg een reclamebord met de naam Hof Ligges tegenkomt. Daarnaast liggen een aantal pompoenen als blikvanger. Deze boerderij is gelegen aan de rand van Kamen, dat in de buurt van Dortmund ligt.

Als je het leuk vindt om pompoenen te bekijken, vergeet vooral dan niet te stoppen en even het erf op te rijden. Als je eenmaal op het erf van deze boerderij staat, wacht je een verrassing en geloof je gewoonweg je ogen niet. Al wat je ziet zijn pompoenen in allerlei soorten en maten.
Van de eigenaar vernamen wij dat op deze boerderij meer dan 200 soorten pompoenen gekweekt worden. In het najaar worden deze geoogst en direct vanaf de boerderij aan de man gebracht. Ook in de schuur draait alles om pompoenen en kun je ideeën opdoen van wat je er zoal mee kunt doen.
Naast consumptie kun je ze prima voor decoratieve doeleinden gebruiken. Daarnaast lenen deze grote kalebassen zich er ook voor om er figuren uit snijden of ze uit te hollen.
Met Halloween wordt daarvan dan ook dankbaar gebruik gemaakt.
De eigenaren doen hun best om meer bekendheid aan hun product te geven en organiseren ook workshops, zowel

Ook zin gekregen om op stap te gaan in het Westfaalse land een kijkje te nemen bij Hof Ligges? Onder http://www.hof-ligges.de vind je naast allerlei informatie ook her juiste adres. Alvast veel plezier.

Tussenstop richting Vendée

Om voor ons verblijf al vast in de stemming te komen besloten wij de heenreis in twee etappes te doen. Als je de eerste dag maximaal maar zo’n 550 km wilt afleggen, dan lijkt een overnachting in Honfleur een uitgelezen mogelijkheid om eens in Noord-Frankrijk te verblijven. Naar men zegt, een droom van een stadje met rondom de haven dicht opeen staande huisjes en smalle straatjes waar je al wandelend overal het maritieme sfeertje proeft, dat de havenplaatsjes aan de Normandische en Bretonse kust zo’n bijzondere uitstraling geeft.  In het centrum vindt je te kust en te keur gezellige eettentjes met een uitgebreid aan assortiment aan zeebanket. Niet alleen als haven verwierf Honfleur een zekere bekendheid, maar ook op schilders en kunstenaars oefende aantrekkingskracht uit. Impressionistische schilders als Eugène Boudin (1824-1898) en Johan Barthold Jongkind (1819-1891) kwam men er regelmatig tegen. Ook de schrijver Charles Baudelaire (1821-1867)liet zich verleiden dit stadje in een van zijn boeken op te nemen. Voldoende aanknopingspunten dus op eens poolshoogte in dit stadje te nemen.

Weekje Atlantische kust

De zomer loopt eind augustus, begin september ongeveer op zijn eind. Regelmatig is het nog korte-broeken-weer en het zeewater is in deze periode op zijn warmst.
Mooie gelegenheid om de kuststreek onder de Loire , de Vendée, eens onder de loep te nemen. Dit departement maakt deel uit van de streek Pays de la Loire. Als verblijf plaats werd voor Challans (85300) gekozen. De afstand bedraagt circa 1.000 km kun je mooi met b.v. een tussenstop in Honfleur (14600) berijden. Besloten wordt om teug eveneens over Honfleur (14600) te rijden. Voordeel van deze route is, dat je zowel heen als terug niet alleen maar voortraast over de snelweg, de drukke route over Parijs mijdt en de gelegenheid hebt om onderweg van en naar huis wat plaatsen aan te doen, die je anders, in je haast om je vakantiebestemming te bereiken, dikwijls vergeet aan te doen. Toch zijn ook deze plaatsen beslist de moeite van een bezoekje waard.
En geloof mij.
Een bezoek aan de Atlantische kust van Frankriijk is beslist wat anders dan een vakantie aan de overvolle Méditerranée, waar de prijzen de pan uitrijzen. Het weer met regelmatig een buitje doet denken aan Nederland. Trekkend  langs de Frans-Atlantische kust kom je door karakteristieke dorpjes en aan het strand zie je van die typische vissershuisjes op palen. Op de achtergrond is het geruis van de branding en het gekrijs van de meeuwen voortdurend aanwezig. aanwezig is.
Als je precies wilt weten welke hoe de gekozen route loopt, moet je de hierna volgende link maar even aanklikken. Rotterdam-Challans v.v.
Heen : Rotterdam – Honfleur – Challans
Terug : Challans – La Rivière –Saint-Sauveur- Rotterdam.

Louvredeur

Telkens trap ik weer in. Lees verder……
Af en toe even op stap om de polders van het Zuid-Hollandse Landschap te bekijken. Door polders, die je doen denken aan de landschappen in oude leerboekjes op de lagere school. Ook hier heeft de tijd natuurlijk niet stilgestaan.
Maar toch….
De aan je voorbij trekkende boerderijen, oude huizen, molens, sluisjes e.d. roepen toch een bepaald tijdsbeeld op.  En als al die op leeftijd gekomen en in goeden doen geraakte stedelingen niet zo verschrikkelijk geilden op alles wat tegenwoordig onder de term vintage valt, was dat al natuurlijk al lang afgebroken en naar de brandstapel verdwenen.
Maar ook jongeren, veelal kleine zelfstandige ondernemers, weten het groene hart te winden. Met een beetje goede wil kun je zo’n oud gebouw best omtoveren tot een voor jou geschikte bedrijfsruimte.  Het voordeel daarvan? Prima bereikbaarheid, altijd parkeergelegenheid en bovenal een mooie ambiance.

Legio is het aantal adresjes, waar men probeert oude ambachten te behouden of nieuw leven in te blazen.  Onvermijdelijk passeer je dan ook een aantal adresjes, waar oude en nieuwe vintage, brocante, verweerde meubels, aardwerk en bestek te kust en te keur verkrijgbaar is .

Zo keek  ik onlangs bij het verlaten van het Fort Wiericker Schans in Nieuwebrug via een smal gangetje uit op een midden in het weiland staande schuur. Hier was nou echt alles verzameld dat, na afgedankt te zijn, heel goed betaald weer een tweede leven krijgt. Veel waarschijnlijk afkomstig uit België en Noord-Frankrijk. Goeie handel! Kijk maar eens naar de naam  “Vroeger & Toen” op het internet. Bij het bekijken van de site krijg je direct de neiging om een kijkje te gaan nemen.
Ook wij gingen laatst weer eens onder uit met de aanschaf van een okerkleurig gebladderde louvredeur en verroest beslag. De prijs zal ik niet noemen. Maar ik kon niet weg alvorens hij in de achter in de wagen gegooid was. En wat doet die mij thuis?
Welnu, gewoon de zaak een beetje opleuken.

Fort Wiericker Schans

Binnendoor rijdend vanuit Rotterdam naar Den Haag belandde ik op een kronkelend weggetje langs de Oude Rijn. Om je heen kijkend ook weer zo’n typische “Ot en Sien” landschap met in de weilanden grazende koeien en schapen, boerderijen, wilgen en sloten met riet. Het gebied, onderdeel van het Hoogheemraadschap Delfland wordt ook wel betiteld met “Het Groene Hart”. Op een doordeweekse dag, wanneer je er niet buitelt over op stap zijnde dagjesmensen, valt er veel te zien en kun je de auto ook nog eens stilzetten zonder getoeter van achterop komend verkeer en gewoon genieten van het landschap.
En …. midden in de polder, pal naast de Oude Rijn sta je plotseling voor een oude vesting, t.w. het Fort Wiericker Schans. Je vraagt je werkelijk af wat zo’n bouwwerk, verscholen in het Zuidhollandse landschap daar doet.

Om dat beter te begrijpen moeten wij een eind teruggaan in de geschiedenis en wel naar 1672. In dit jaar begon de Hollandse Oorlog en werd de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden aangevallen door Engeland, Frankrijk en de bisdommen Münster en Keulen.

Het jaar 1672 staat in de Nederlandse geschiedenis bekend als het Rampjaar: “het volk redeloos, de regering radeloos en het land reddeloos”.
Om een herhaling te voorkomen gaf stadhouder Willem III in 1673 opdracht tot het bouwen van het verdedigingswerk Fort Wierickerschans. Uit strategische overwegingen werd het gesitueerd op de splitsing van de Oude Rijn en de Enkele Wiericke. Het laatste is een bijna acht kilometer lang kanaal, dat 1364 werd gegraven om het overtollig water van de Oude Rijn te kunnen lozen op de Hollandse IJssel. 

Het fort zelf is nimmer het schouwtoneel geweest van spectaculaire veldslagen. Ook heeft het geen rol van betekenis gespeeld als onderdeel van de verdedigingslinie. Bovendien werden de grenzen van de verdedigingslinie in de 19^e eeuw meer naar het oosten verlegd.
Het fort zelf heeft nog steeds zijn oorspronkelijke vorm. Wel werd het in de loop der tijden als gevolg van de steeds behoeften van de krijgsmacht telkens aangepast aan de verschillende gebruiksdoeleinden. De bouwsporen zijn ook nu nog goed zichtbaar.

Halverwege de 18^e eeuw deed het dienst als opslagplaats voor buskruit.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het gebruikt voor de internering van Duitse en Britse officieren.
Bovendien is het in gebruik geweest als militair zenderpark. In de tweede helft van de twintigste eeuw heeft het zijn militaire functie verloren en werd derhalve door de krijgsmacht afgestoten.
Het werd bestemd voor multifunctioneel gebruik en in verband daarmede in bouwtechnisch opzicht enigszins aangepast.  Gelukkig is men daarbij zo wijs geweest om de oorspronkelijke architectuur van dit stukje cultuurhistorisch erfgoed zo veel mogelijk te behouden.
Het op een eiland gelegen fort met zijn met zijn met riet omzoomde gracht vormt een oase van rust.
Het is uitstekend geschikt als vertrekpunt voor een nadere verkenning op de fiets van het Groene Hart.
Ook vanuit ecologisch oogpunt is deze plek bijzonder.
Het is namelijk enige open venster tussen het noordelijk en zuidelijk deel van het Groene Hart.
Daarmede vormt het een fragiele, cruciale schakel voor de
zgn. Natte As.

Lavendel of zonnebloemen?

Weg van Huis

Lang, lang was het voorjaar veel te koud. Niet alleen was, maar is het natuurlijk nog steeds. Je gaat niet elke dag eventjes voor je plezier van de ontluikende natuur genieten en je zit ietwat huiverend op de fiets. Hard doortrappen, want dan wordt je tenminste wat warm. Vanwege temperaturen met een ver beneden peil zijnde gevoelstemperatuur vroegen wij ons natuurlijk veel te laat af wat onze bestemming in “La douce France “ wel zou kunnen zijn.
Een  landelijke niet al te toeristische Limousin of de Atlantische kust met de prachtige stranden misschien? Of toch die zonnebloemen, zoals eens geschilderd door Van Gogh, dan wel toch eindelijk die heerlijke geurende lavendelvelden in de Provence? Daar wij eindelijk eens de zon wilden zien en behoefte hadden aan een aangename temperatuur, was de beslissing al snel gevallen om wat verder naar het zuiden de trekken; de Provence dus met die…

View original post 116 woorden meer

Naar Sault (84390)

Weg van Huis

Om een indruk te krijgen hoe wij van de zomer naar de Provence gaan, heb ik de route alvast uitgezet via een routeplanner. Gelet op de korte duur van ons bezoek om nu eindelijk die lavendelvelden te zien, heb ik gewoon gekozen voor de “Route du Soleil”. Deze is wellicht wat saai, maar wel het kortste, omdat hij grotendeels over autosnelwegen voert. Te totale afstand bedraag ongeveer 1.115 km. Om tijdens het reizen toch een beetje een vakantie gevoel te hebben, stel ik mij zo voor deze route in twee dagen af te leggen, waarbij wij ongeveer na zo’n 650 km overnachten in een niet al te duur hotelletje. Daar het ons weekje “Lavendel” precies in het hoogseizoen valt, lijkt het mij niet onverstandig om ook deze tussentijdse overnachting vooruit vast te leggen. Dan worden wij tenminste niet geconfronteerd met de mededeling “Hôtel Complet”. 

View original post

Van Rotterdam naar Chalon-sur-Saône (71110)

Weg van Huis

Het leek ons een aardig idee om de heenreis naar Sault in tweeën te knippen en voor een tussentijdse overnachting in Chalon-sur-Saône te stoppen. Dit lijkt ons een prima tussenstop tussen Dijon en Lyon. Vanuit Rotterdam is dat ongeveer 735 km. Een niet al te monstrueuze afstand; ook met onze voiture die van een wat zwakkere motor voorzien is. Met niet al te veel moeite in een dag te behappen dus. De volgende dag zou dan ongeveer nog 400 km resteren om Sault te bereiken. Voor de tweede dag best een aardige afstand, zodat we onderweg af en toe eventjes kunnen uitstappen om wat Franse lucht in te ademen. Bovendien kunnen wij, als we niet te laat en te moe zijn, misschien nog even de stad in om aldaar een kleine een kleine rondgang te maken, zodat we ook van deze stad nog een paar indrukken opdoen.

View original post

Van Rotterdam naar Chalon-sur-Saône (71110)

Het leek ons een aardig idee om de heenreis naar Sault in tweeën te knippen en voor een tussentijdse overnachting in Chalon-sur-Saône te stoppen. Dit lijkt ons een prima tussenstop tussen Dijon en Lyon. Vanuit Rotterdam is dat ongeveer 735 km. Een niet al te monstrueuze afstand; ook met onze voiture die van een wat zwakkere motor voorzien is. Met niet al te veel moeite in een dag te behappen dus. De volgende dag zou dan ongeveer nog 400 km resteren om Sault te bereiken. Voor de tweede dag best een aardige afstand, zodat we onderweg af en toe eventjes kunnen uitstappen om wat Franse lucht in te ademen. Bovendien kunnen wij, als we niet te laat en te moe zijn, misschien nog even de stad in om aldaar een kleine een kleine rondgang te maken, zodat we ook van deze stad nog een paar indrukken opdoen.